ولادت مولی الموحدین امیرالمومنین حیدر کرار شیر خدا مولود کعبه و

فرا رسیدن روز پدر را خدمت شما تبریک و تهنیت عرض مي نماييم.

آسمان یکبار دیگر خنـــــــــــده کرد
عشق ما را بازهم شرمنـــــده کرد

آسمان رقصید و بارانی شـــــــدیم
موج زد دریا و طوفانی شـــــــــدیم

بغض چندین ساله ما باز شـــــــــد
یا علی گفتیم و عشق آغاز شــــد

آب را گل نکنیم
در فرودست انگار کفتری می خورد آب
یا که در بیشه ای دور سیره ای پر می شوید
یا در آبادی کوزه ای پر می گردد
آب را گل نکنیم
شاید این آب روان می رود پای سپیداری تا فروشوید اندوه دلی
دست درویشی شاید نان خشکیده فرو برده در آب
زن زیبایی آمده لب رود
آب را گل نکنیم
روی زیبا دوبرابر شده است
چه گوارا این آب
چه زلال این رود
مردم بالا دست چه صفایی دارند
 چشمه هاشان جوشان گاوهاشان شیرافشان باد
من ندیدم دهشان
بی گمان پای چپرهاشان جا پای خداست
 ماهتاب آنجا می کند روشن پهنای کلام
بی گمان در ده بالا دست چینه ها کوتاه است
 مردمش می دانند که شقایق چه گلی است
 بی گمان آنجا آبی آبی است
 غنچه ای می شکفد اهل ده باخبرند
چه دهی باید باشد
 کوچه باغش پر موسیقی باد
 مردمان سر رود آب را می فهمند
گل نکردنش ما نیز
 آب را گل نکنیم

پدری با پسری گفت به قهر- که تو آدم نشوی جان پدر

حیف از آن عمر که ای بی سروپا - در پی تربیتت کردم سر

دل فرزند از این حرف شکست - بی خبر از پدرش کرد سفر

رنج بسیار کشید و پس از آن - زندگی گشت به کامش چو شکر

عاقبت شوکت والایی یافت - حاکم شهر شد و صاحب زر

چند روزی بگذشت و پس از آن - امر فرمود به احضار پدر

پدرش آمد از راه دراز - نزد حاکم شد و بشناخت پسر

پسر از غایت خودخواهی و کبر- نظر افگند به سراپای پدر

گفت گفتی که تو آدم نشوی - تو کنون حشمت و جاهم بنگر

پیر خندید و سرش داد تکان - گفت این نکته برون شد از در

 «من نگفتم که تو حاکم نشوی ، گفتم آدم نشوی جان پدر»

جامی

آب را ول نكنیم

شاید آن بالاها آدمی شیك و تمیز

بنز خود را دم در می شوید

یا كمی بالاتر

درحیاطی كه ندارد سر و ته

یك نفر استخرش را پر می سازد

آب را ول نكنیم

شاید این مایه جان

می رود تابشوید در و دیواری را

مردم بالادست خانه شان چه جلایی دارد

و هواشان چه هوای ملسی

باغشان غرق گل است عاری از خار و خصی

لیك...

مردم پایین دست

خانشان تنگ است

زندگی شان لنگ است

كاسه شان بی آب است

نانشان هم سنگ است

آب را ول نكنیم

مردم بالا دست

آب را می بلعند

اما مردم پایین دست

آب را می فهمند

                             برگرفته از كتاب قند مكرر...

نویسنده : رضا كاتورانی